01
/
01
/
LISA PETERS

Dit is de week van: Diva Mayday

Dit is de week van Diva Mayday (eeuwig 21), organisator van de eerste Rainbow Awards op maandag in Tuschinski. Er worden prijzen uitgereikt voor de beste personen en initiatieven uit de LHBT-scene, om zo het nieuws over lesbiennes, homo’s, bi’s en transgenders een positieve draai geven.

TEKST LISA PETERS

Hoe zijn de Rainbow Awards ontstaan?

“Ik was er al jaren over aan het denken. Ik zat erg in m’n maag met de negatieve publiciteit over de LHBT-scene en de stemmingmakerij. Het gaat weer over een homo die in elkaar is geslagen, of er staat een foto op de voorpagina van een leernichtenboot. Alsof dat het enige is wat in deze gemeenschap speelt. Samen met Peter van Vught heb ik het idee uitgewerkt. De achterliggende gedachte is dat we in kaart willen brengen wat er op landelijk niveau allemaal gebeurt in de community. Niet alleen in het nachtleven: we hebben ook een award voor het beste LHBT-initiatief, de Rainbow Politician voor die ene politicus die zich inzet voor de gemeenschap, en een award voor de beste sportpersoonlijkheid.”

Te veel negatief nieuws over de gaygemeenschap dus. Wat is het goede nieuws?

“Er zijn veel initiatieven, feestjes en evenementen met als doel emancipatie teweeg te brengen. Er is een Gay Care, die zich inzet voor de ouderenzorg van alleenstaande homoseksuelen en lesbiennes, het COC doet ontzettend veel voorlichting en met het Amsterdam Diner wordt geld ingezameld voor het Aids Fonds. Maar dit haalt niet vaak de media.”

De zichtbaarheid van de LHBT-gemeenschap is niet goed?

“Klopt, ik wil graag een brug slaan tussen hetero’s en homo’s. Hoe meer je ons ziet hoe beter, ik hoop dat het daardoor ook normaler wordt. Toen ik hier net kwam wonen, zeiden de buren eerst: ‘Hé homo!’ of ‘Meneer, u bent toch ook wel eens een mevrouw?’ Nu is het: ‘Hoi buurman’ of: ‘Ha buurvrouw’. Ze hebben me intussen al honderden keren gezien en daarom kijken ze er niet meer van op.”

Op uw website schrijft u over emancipatie, wat bedoelt u daarmee?

“Ik strijd voor gelijke rechten, in welke vorm dan ook. Of het nou over blank-zwart is, gay-straight of man-vrouw. We zijn gelijk en zouden de vrijheid moeten hebben om onszelf te kunnen zijn.”

Welke emancipatiestrijd is wél gestreden in de 25 jaar dat u in het nachtleven werkt?

“The struggle is real! Het gekke is dat ik merk dat de tolerantie minder is dan twintig jaar geleden. Er was toen meer kleur op straat. Door internet wordt de scene kleiner: je hoeft niet meer de deur uit om mensen te ontmoeten, dat kan nu ook via Facebook en datingsites. Vroeger kon ik makkelijk in een jurk van het Leidseplein naar het Rembrandtplein lopen, dat moet ik nu niet meer willen.”

We zijn niet zo tolerant als we denken?

“We kunnen veel toleranter zijn! Maar eigenlijk wil ik helemaal niet ‘getolereerd’ worden, alsof ik bij gods gratie blij moet zijn dat ik er mag zijn. Ik wil gerespecteerd worden en in mijn waarde gelaten. Ik moet net zo goed ergens veilig kunnen lopen. Ik begrijp best dat als ik met twee meiden in een jurk over het Leidseplein loop, we een bezienswaardigheid zijn. I know, I get it. Maar ik vraag niemand om me uit te schelden, we zijn geen publiek bezit of een freakshow.”

U bent zelf niet verkiesbaar voor de Rainbow Award voor beste dragqueen.

“Nee belachelijk! Maar ja, ik kan natuurlijk ook niet zeggen: and the winner is… Me! Haha. Maar de award is wel naar mij vernoemd: de Diva Mayday Queen of the Year Award.”

Het Parool, 27 juni 2015